Le 25/04/10, 5:10
146.61425070732-27.308839817073
Après notre départ de Airlie Beach et nos adieux déchirants aux magnifiques Whitsundays, nous voilà reparti dans notre périple. Le moral regonflé à bloc après notre visite insulaire nous avons rejoint la route résolus à enfin trouver du travail! Nos contacts répétés, à la limite du harcèlement, avec le propriétaire d'une ferme de fleurs s'étant avérés prometteurs c'est le coeur léger que nous prenons la direction de Bundaberg. Sur les quelques centaines de kilomètres nous séparant de notre objectif, nous n'avons eu que peu d'occasions de nous émerveiller du paysage, que ce dernier soit naturel ou urbain. Et oui, fini les forêts d'un vert profond, exit les routes serpentant entre les montagnes et bienvenue dans les plaines cultivées du Queensland. Les palmiers et autres arbres tropicaux sont à présent remplacés par des champs de cannes à sucre à perte de vue. Pour ce qui est des villes croisées sur le chemin nous pouvons signaler Rockhampton, capitale autoproclamée du boeuf avec ses nombreuses statues de bovins, le jour de notre passage (un dimanche), la ville était tellement endormie que l'on aurait dit une ville fantôme... Gladstone quant à elle ne possède aucun titre, et pour cause, elle ne possède pas grand chose, hormis une plage couverte de résidus de charbons probablement issus des usines portuaires.
Mais peu importe, c'est mus par une volonté indestructible que nous avons traversé ces mornes plaines pour enfin arriver aux portes de Bundaberg. Quel changement! Si les cannes sont toujours bien présentes, la ville étant la capitale nationale du rhum (avec sa fameuse distillerie et son emblème, l'ours polaire...étrange ne trouvez-vous pas?), celle ci n'est ni triste ni morne, mais au contraire, pleine de charme. La rue centrale aux bâtiments restaurés parsemée de palmiers se prête volontiers à la flânerie.
C'est donc après une brève visite que nous appelons (encore) notre futur employeur pour enfin avoir une confirmation rassurante de notre embauche. Le soir même, RDV est pris pour commencer le lendemain matin. Après un petit déjeuner léger mais néanmoins fortifiant nous nous dirigeons vers la ferme pour rencontre Adam. Jeune agriculteur fort sympathique celui ci nous met directement au travail. Au programme de la journée, desherbage, repicage (à la main) et plantation de bulbes (avec tracteur). Dure, dure journée, c'est ravis, mais les jambes et le dos douloureux, que nous rentrons au camping pour une courte nuit avant une autre journée de labeur, cette fois, picking de fleurs! Et pour notre troisième jour, repicage à nouveau (pendant 5 interminables heures, à deux, nous avons fait 1500 petits trous avec nos doigts, pour planter 1500 petites pousses...dur...et long).
Mais voilà, nous voulions du travail et nous en avons un... Et donc, même si celui ci n'est pas de tout repos, nous sommes tout de même ravi de pouvoir le faire. D'autant que la ferme est minuscule et que l'ambiance, avec les trois seuls autres employés est bonne. Aujourd'hui jour férié, et demain, 7h00 dans le champs!
Airlie Beach en de eilanden achter ons zijn we terug onderweg met bestemming : Bundaberg. Als Vincent het verteld is er onderweg niet veel te zien. Toch zijn we een paar keren moeten stopen. Niet dat we 300 kilometers aan een stuk te veel vonden maar we hadden al een paar keren gebeld om te weten wanneer we mochten beginnen werken en dat was niet voor de 26de. Dus zijn we twee keren gestopt, eerst in Rockhampton, hoofdstad van de runderen met overal standbeelden. En dan Gladstone, waar eigenlijk niets te zien is. De tropische bossen en de palmbomen hebben stilletjes aan plaats gelaten voor suikerriet velden.
Eindelijk waren we in Bundaberg, iedereen had ons gezegd dat we hier zeker en vast werk gingen vinden. Het dorpje is aangenaam en na een eerste wandeling besloot ik toch om eens te bellen om te weten wanneer we naar de boerderij konden gaan om onze “hopelijk-nieuwe” baas te ontmoeten. Afspraak was genomen om de volgende dag elkaar te ontmoeten. Een paar uren later kreeg ik een berichtje om te zeggen dat we ons werk kleren moesten meenemen want er is veel werk en dat direct mochten beginnen.
Dus jullie hebben het door : we zijn terug aan het werken. Ik weet dat jullie allemaal ongeduldig waren om dit te lezen. Donderdag was ons eerste dag en we zijn inderdaad direct beginnen werken. Fruit plukken is gedaan, nu zijn het bloemen. Het is te zeggen dat we dachten dat het alleen maar bloemen plukken ging zijn maar de eerste dag hebben we alles gedaan behalve bloemen plukken. Eerst hebben we moeten onkruiden, dan hebben we geplant. Oh sorry die dag heb ik een heel klein beetje geplukt. En als laatste hebben we met de tractor geplant, en omdat Vincent dat maar een kaar had gedaan kon ik niet met hem planten dus dan heb ik met de tractor gereden, dat was wel zalig met airco en alles. Na ons eerste dag waren we stikkapot maar blij dat we terug aan het werken waren. De tweede dag was het alleen maar plukken en ook al moeten we rap zijn (en heb ik mijn twee duimen gesneden) was dat wel leuk. Gisteren was verschrikkelijk, we hebben met ons twee 1500 planten geplant, 1500 gaatjes in de grond gedaan met ons handen en 1500 planten in de gaatjes geplant. Dat was echt niet leuk en dat heeft 5 uren geduurd, daarna mochten we naar huis. En nu heb ik al 3 dagen lang verschrikkelijk pijn in mijn benen van de eerste dag. Maar ja dat komt erbij. Ik hoop alleen maar dat we de volgende dagen meer gaan plukken want dat was de bedoeling toch. Ook al ben ik aan het zeuren zijn we blij dat we terug werken en er zijn maar 3 anderen met ons op het werk dus dat maakt het ook wel fijn.
Dat is het dan voor vandaag, we zullen een paar photos zetten en laten nog wel iets weten, maar er zal de volgende dagen niet veel gebeuren.
Mais peu importe, c'est mus par une volonté indestructible que nous avons traversé ces mornes plaines pour enfin arriver aux portes de Bundaberg. Quel changement! Si les cannes sont toujours bien présentes, la ville étant la capitale nationale du rhum (avec sa fameuse distillerie et son emblème, l'ours polaire...étrange ne trouvez-vous pas?), celle ci n'est ni triste ni morne, mais au contraire, pleine de charme. La rue centrale aux bâtiments restaurés parsemée de palmiers se prête volontiers à la flânerie.
C'est donc après une brève visite que nous appelons (encore) notre futur employeur pour enfin avoir une confirmation rassurante de notre embauche. Le soir même, RDV est pris pour commencer le lendemain matin. Après un petit déjeuner léger mais néanmoins fortifiant nous nous dirigeons vers la ferme pour rencontre Adam. Jeune agriculteur fort sympathique celui ci nous met directement au travail. Au programme de la journée, desherbage, repicage (à la main) et plantation de bulbes (avec tracteur). Dure, dure journée, c'est ravis, mais les jambes et le dos douloureux, que nous rentrons au camping pour une courte nuit avant une autre journée de labeur, cette fois, picking de fleurs! Et pour notre troisième jour, repicage à nouveau (pendant 5 interminables heures, à deux, nous avons fait 1500 petits trous avec nos doigts, pour planter 1500 petites pousses...dur...et long).
Mais voilà, nous voulions du travail et nous en avons un... Et donc, même si celui ci n'est pas de tout repos, nous sommes tout de même ravi de pouvoir le faire. D'autant que la ferme est minuscule et que l'ambiance, avec les trois seuls autres employés est bonne. Aujourd'hui jour férié, et demain, 7h00 dans le champs!
Airlie Beach en de eilanden achter ons zijn we terug onderweg met bestemming : Bundaberg. Als Vincent het verteld is er onderweg niet veel te zien. Toch zijn we een paar keren moeten stopen. Niet dat we 300 kilometers aan een stuk te veel vonden maar we hadden al een paar keren gebeld om te weten wanneer we mochten beginnen werken en dat was niet voor de 26de. Dus zijn we twee keren gestopt, eerst in Rockhampton, hoofdstad van de runderen met overal standbeelden. En dan Gladstone, waar eigenlijk niets te zien is. De tropische bossen en de palmbomen hebben stilletjes aan plaats gelaten voor suikerriet velden.
Eindelijk waren we in Bundaberg, iedereen had ons gezegd dat we hier zeker en vast werk gingen vinden. Het dorpje is aangenaam en na een eerste wandeling besloot ik toch om eens te bellen om te weten wanneer we naar de boerderij konden gaan om onze “hopelijk-nieuwe” baas te ontmoeten. Afspraak was genomen om de volgende dag elkaar te ontmoeten. Een paar uren later kreeg ik een berichtje om te zeggen dat we ons werk kleren moesten meenemen want er is veel werk en dat direct mochten beginnen.
Dus jullie hebben het door : we zijn terug aan het werken. Ik weet dat jullie allemaal ongeduldig waren om dit te lezen. Donderdag was ons eerste dag en we zijn inderdaad direct beginnen werken. Fruit plukken is gedaan, nu zijn het bloemen. Het is te zeggen dat we dachten dat het alleen maar bloemen plukken ging zijn maar de eerste dag hebben we alles gedaan behalve bloemen plukken. Eerst hebben we moeten onkruiden, dan hebben we geplant. Oh sorry die dag heb ik een heel klein beetje geplukt. En als laatste hebben we met de tractor geplant, en omdat Vincent dat maar een kaar had gedaan kon ik niet met hem planten dus dan heb ik met de tractor gereden, dat was wel zalig met airco en alles. Na ons eerste dag waren we stikkapot maar blij dat we terug aan het werken waren. De tweede dag was het alleen maar plukken en ook al moeten we rap zijn (en heb ik mijn twee duimen gesneden) was dat wel leuk. Gisteren was verschrikkelijk, we hebben met ons twee 1500 planten geplant, 1500 gaatjes in de grond gedaan met ons handen en 1500 planten in de gaatjes geplant. Dat was echt niet leuk en dat heeft 5 uren geduurd, daarna mochten we naar huis. En nu heb ik al 3 dagen lang verschrikkelijk pijn in mijn benen van de eerste dag. Maar ja dat komt erbij. Ik hoop alleen maar dat we de volgende dagen meer gaan plukken want dat was de bedoeling toch. Ook al ben ik aan het zeuren zijn we blij dat we terug werken en er zijn maar 3 anderen met ons op het werk dus dat maakt het ook wel fijn.
Dat is het dan voor vandaag, we zullen een paar photos zetten en laten nog wel iets weten, maar er zal de volgende dagen niet veel gebeuren.