Le 08/03/10, 9:28
146.61425070732-27.308839817073
La great Ocean Road s’est malheureusement achevée trop vite... A peine quelques jours pour commencer à toucher du doigt ses merveilles et voilà que déjà les plages et les falaises laissent la place aux champs et aux pâtures. Mais ne nous précipitons pas ! Le départ de Shep’ fut une vraie belle délivrance et retrouver la route, le vent dans les cheveux et le ronron du moteur une joie immense. Après un bref passage à Melbourne pour régler quelques détails, c’est l’autoroute qui nous attendait... Bien morne descente je dois l’avouer le long de l’interminable baie pour enfin pouvoir rejoindre la mythique route longeant l’océan (appelée sobrement la B100). Les voyageurs très nombreux se succèdent sur ce tapis d’asphalte pour admirer les innombrables plages propices au surf et les criques pleines de charme. Cependant, les trésors de la route ne s’arrêtent pas aux vagues, aux couchés de soleil et au sable fin. A « l’intérieur des terres », nombreux sont les recoins méritant le détour. Les cascades (certes pas impressionnantes mais charmantes), les forêts humides et les points de vue ne manquent pas de ravir les visiteurs aux yeux toujours pétillants de bonheur.
C’est d’ailleurs avec nos compagnons d’infortunes rencontrés à la ferme, partis avant nous, et retrouvés dans un camping au début de la GOR que nous avons vus nos premiers KOALAS dans la forêt du Cape Otway National Park. Etranges créatures que ces animaux, littéralement agglutinés sur les arbres bordant la route et proprement absents au coeur de la forêt. A croire qu’ils se plaisent à poser pour les objectifs tout à la fois surpris, émerveillés et amusés des touristes. Quoi qu’il en soit, cette rencontre avec notre second animal « typiquement australien » n’a pas été pour nous déplaire, et tout le petit groupe s’en est donné à cœur joie et une vraie déferlante de prises de vues s’est abattue sur les peluches assoupies.
Que dire d’autre ? Car après une telle expérience tout aurait du nous paraître fade me direz vous... mais pas du tout ! Car après ça, ce sont les falaises spectaculaires et les fameux 12 apôtres qui ont retenus toute notre attention. Pour commencer, ne nous emballons pas, les 12 apôtres, il faut le préciser, ne sont que 6 (déjà on sent le piège à touristes). 6 impressionnants blocs de pierre isolés dans l’océan par l’érosion. Il faut bien avouer que le spectacle ne manquait pas d’allure, mais les quelques autres recoins moins « médiatisés » n’avaient rien à leurs envier. Ainsi, c’est avec le nez plein de senteur de l’océan et de belles images plein les yeux et la pellicule photo, que nous avons rejoint la minuscule localité de Port Campbell pour la nuit.
Hélas, c’est avec regret que tout le petit groupe, dès le matin suivant s’est dirigé vers le nord pour rejoindre l’état du South Australia (quel paradoxe?!) et prolonger son périple vers Adélaïde. C’est d’ailleurs dès le panneau frontière passé que nous avons vu pour la première fois des EMEUS en liberté (notre bestiaire s’est considérablement enrichi ne trouvez vous pas ?).
Inderdaad de titel is wat we nu denken. Shepparton en de peren plukken gedaan zijn we naar Melbourne vertrokken, en na en korte bezoek zijn we de great ocean road begonnen. Voor ons kleine “Van” zijn de wegen niet altijd gemakkelijk maar nu was het aangenaam om stiletjes te reiden. De great ocean road is ongeveer 200 kilometers lang. Ook al lijkt dat maar een korte afstand wouwen we er van genieten.
Na meer dan 1 maand in het binnenland zagen we eindelijk de zee terug. Hoe zalig was dat niet, met een schitterende blauwe lucht zijn we ons tour begonnen. We hadden afgesproken met de andere Franse die een beetje voor ons waren begonnen. Na een eerste namiddag op de great ocean road hebben we op strand en slaatje gegeten en daarna een plaats gevonden voor de nacht. Naast de zee leek me een perfecte plaats voor de nacht en nog beter voor waker te worden. En inderdaad dat was echt wel plezant. En op ons gemakske zijn we tot in Apollo Bay gereden en daar ons groep terug gevonden. Een hele schone camping tegen de zee en daar waren eindelijk fatsoenlijke douchen.
Wat echt leuk is met de great ocean road is dat de kust heel schoon is maar het binnenland is even schoon. Heel veel bossen, eingelijk “tropicalen” bossen met “water falls” (die worden ken ik echt niet). Na twee wandelingen en veel photos was onze tweede dag op de great ocean road gedaan. (Ha ja die dag hebben we onze tweede kangoeroe gezien).
De deerde dag was niet zo goed omdat het slecht weer was. Omdat het aan het regenen was zijn alleen maar de jongens gaan wandelen. Ondertussen zijn wij (de twee meisjes dus) boodschappen gaan doen voor en omdat we Frankrijk missen besloten we om pannenkoeken te bakken. Hoe eerlijk was dat niet, ook al waren ze redelijk dik toch was het zalig om pannenkoeken te eten.
En de vierde dag was het nog altijd grijs maar toch geen regen niet meer. Die dag hebben we eindelijk de twaalf apostelen gezien. Als jullie kijken wat er te zien is op de great ocean road is dat waarschijnlijk wat als eerste zal uitkomen. In het begin waren er inderdaad twaalf “blokken” maar met de tijd blijven er maar zes over. Toch is het nog altijd schoon om te zien. En daar kortbij zijn heel veel schone plaatsen met kleine strandjes en schone uitzichten.
En dat was het einde van de great ocean road voor ons. Nu zijn we van streek verandert, we zijn nu in South Australia en gaan we hier een beetje werk zoeken. Hier hebben we voor het eerste “emeus” gezien, ik weet echt niet wat dat in nederlands dus probeer dat van het franse woord te vertallen.
C’est d’ailleurs avec nos compagnons d’infortunes rencontrés à la ferme, partis avant nous, et retrouvés dans un camping au début de la GOR que nous avons vus nos premiers KOALAS dans la forêt du Cape Otway National Park. Etranges créatures que ces animaux, littéralement agglutinés sur les arbres bordant la route et proprement absents au coeur de la forêt. A croire qu’ils se plaisent à poser pour les objectifs tout à la fois surpris, émerveillés et amusés des touristes. Quoi qu’il en soit, cette rencontre avec notre second animal « typiquement australien » n’a pas été pour nous déplaire, et tout le petit groupe s’en est donné à cœur joie et une vraie déferlante de prises de vues s’est abattue sur les peluches assoupies.
Que dire d’autre ? Car après une telle expérience tout aurait du nous paraître fade me direz vous... mais pas du tout ! Car après ça, ce sont les falaises spectaculaires et les fameux 12 apôtres qui ont retenus toute notre attention. Pour commencer, ne nous emballons pas, les 12 apôtres, il faut le préciser, ne sont que 6 (déjà on sent le piège à touristes). 6 impressionnants blocs de pierre isolés dans l’océan par l’érosion. Il faut bien avouer que le spectacle ne manquait pas d’allure, mais les quelques autres recoins moins « médiatisés » n’avaient rien à leurs envier. Ainsi, c’est avec le nez plein de senteur de l’océan et de belles images plein les yeux et la pellicule photo, que nous avons rejoint la minuscule localité de Port Campbell pour la nuit.
Hélas, c’est avec regret que tout le petit groupe, dès le matin suivant s’est dirigé vers le nord pour rejoindre l’état du South Australia (quel paradoxe?!) et prolonger son périple vers Adélaïde. C’est d’ailleurs dès le panneau frontière passé que nous avons vu pour la première fois des EMEUS en liberté (notre bestiaire s’est considérablement enrichi ne trouvez vous pas ?).
Inderdaad de titel is wat we nu denken. Shepparton en de peren plukken gedaan zijn we naar Melbourne vertrokken, en na en korte bezoek zijn we de great ocean road begonnen. Voor ons kleine “Van” zijn de wegen niet altijd gemakkelijk maar nu was het aangenaam om stiletjes te reiden. De great ocean road is ongeveer 200 kilometers lang. Ook al lijkt dat maar een korte afstand wouwen we er van genieten.
Na meer dan 1 maand in het binnenland zagen we eindelijk de zee terug. Hoe zalig was dat niet, met een schitterende blauwe lucht zijn we ons tour begonnen. We hadden afgesproken met de andere Franse die een beetje voor ons waren begonnen. Na een eerste namiddag op de great ocean road hebben we op strand en slaatje gegeten en daarna een plaats gevonden voor de nacht. Naast de zee leek me een perfecte plaats voor de nacht en nog beter voor waker te worden. En inderdaad dat was echt wel plezant. En op ons gemakske zijn we tot in Apollo Bay gereden en daar ons groep terug gevonden. Een hele schone camping tegen de zee en daar waren eindelijk fatsoenlijke douchen.
Wat echt leuk is met de great ocean road is dat de kust heel schoon is maar het binnenland is even schoon. Heel veel bossen, eingelijk “tropicalen” bossen met “water falls” (die worden ken ik echt niet). Na twee wandelingen en veel photos was onze tweede dag op de great ocean road gedaan. (Ha ja die dag hebben we onze tweede kangoeroe gezien).
De deerde dag was niet zo goed omdat het slecht weer was. Omdat het aan het regenen was zijn alleen maar de jongens gaan wandelen. Ondertussen zijn wij (de twee meisjes dus) boodschappen gaan doen voor en omdat we Frankrijk missen besloten we om pannenkoeken te bakken. Hoe eerlijk was dat niet, ook al waren ze redelijk dik toch was het zalig om pannenkoeken te eten.
En de vierde dag was het nog altijd grijs maar toch geen regen niet meer. Die dag hebben we eindelijk de twaalf apostelen gezien. Als jullie kijken wat er te zien is op de great ocean road is dat waarschijnlijk wat als eerste zal uitkomen. In het begin waren er inderdaad twaalf “blokken” maar met de tijd blijven er maar zes over. Toch is het nog altijd schoon om te zien. En daar kortbij zijn heel veel schone plaatsen met kleine strandjes en schone uitzichten.
En dat was het einde van de great ocean road voor ons. Nu zijn we van streek verandert, we zijn nu in South Australia en gaan we hier een beetje werk zoeken. Hier hebben we voor het eerste “emeus” gezien, ik weet echt niet wat dat in nederlands dus probeer dat van het franse woord te vertallen.
