Le 16/02/10, 7:28
146.61425070732-27.308839817073
Une ère s’achève, peut être qu’une autre commence... Qui peut le dire ? Dans tous les cas, exit les pommes ! Aujourd’hui nous avons effectivement assisté à la mort lente et douloureuse (surtout pour nous) de la saison de cueillette des pommes Galaxie (Royal Gala chez nous ?) dans notre première ferme. Et oui, c’est avec un petit pincement au cœur que nous avons du dire au revoir à nos chers « tortionnaires » pour partir vers de nouvelles aventures.
Heureusement, force m’est donnée de constater que le destin nous a souri, et une fois n’est pas coutume tout semble s’être goupillé à la perfection. Il me faut remonter quelques jours en arrière pour bien comprendre cette histoire, et c’est ce que je vais faire de ce pas si vous me le permettez. En effet, avant que Cohn, prononcez « kone » (oui nous l’appelons par son petit prénom tellement les liens se sont resserrés entre nous) ne nous donne notre première opportunité d’emploi dans sa ferme, nous désespérions de trouver quoi que se fusse. Nous errions donc d’une ferme à l’autre, comme deux âmes en peine, allant de refus en « laissez nous votre numéro » ne donnant que bien peu d’espoirs... Ainsi donc, et c’est précisément là où je voulais en venir, une ferme à qui nous avions donné notre numéro nous a rappelé hier pour nous inviter à participer au pear picking (cueillette des poires) dans leur ferme... Et attention le plus beau reste à venir ! La récolte commence demain et il y a même un camping pour les employés qui ne coute qu’une misère... « Oh lala, mais que ces enfants sont vernis et bénis des dieux » vous direz vous surement en lisant tout cela... Malheureusement il y a bémol à tout ceci (sinon ce n’est pas drôle)! La ferme, où nous nous apprêtons à nous précipiter, tel Ulysse se jetant dans la grotte du cyclope, a très mais alors TRES mauvaise presse au près des pickers... Il semblerait que le sport local pour les patrons soit de remercier sans ménagement, ni autre forme de courtoisie, les pickers (peut être un peu trop lents ?).
C’est donc la peur au ventre que nous partirons demain vers ce nouvel horizon inconnu... Mais après tout, nous sommes ici pour vivre l’aventure ! Alors qu’à cela ne tienne et VIVE L’AVENTURE !!!
Hebben jullie mij gemist? Ik zal jullie dan nog eens op de hoogte houden. Eerst en vooral ik hoop dat jullie een plezante week end hebben gehad in Centerparcs, ik heb natuurlijk aan jullie gedacht toen ik mijn appelen aan het plukken was, met de warme zon op mij maar jullie waren allemaal samen dus ja iedereen had iets
Dus wat nieuws sinds de laatste keer? Het oogst is nu gedaan voor de appelen, toch zeker de appelen die we moesten plukken. Gisteren hadden we al veel minder werk en dachten dat we vandaag dan geen werk gingen hebben. Cohn (onze baas) vroeg ons om deze morgen toch terug te komen .Maar zo goed ging het niet, bijna geen appelen, we moesten ze echt tussen de takken zoeken en ons “bin” wou maar niet vol zijn. Iedereen had de zelfde probleem en dan denk je toch : was ik maar beter blijven liegen. Want dat was dan ook niet de vans, in 4u30 hebben we maar 2 bins kunnen doen maar dan waren de bomen ook hellemaal leeg. Cohn, heel vriendelijke man, heeft ons dan naar een andere boerderij gestuurd waar ze nog volk nodig hadden en zei dat bij hun tegen maandag nog andere appelen klaar zouden zijn dus dat we terug mochten komen.
Maar.... Gisteren belde een boerderij waar we ons nummer hadden gelaten. Die zoeken ook mensen voor peren te plukken, ja na de appelen zijn het nu peren. Wat echt mee valt met de “peren” boerderij is dat je daar kunt kamperen, we betalen dan veel minder dan hier. De bedoeling is dan toch om het meeste geld aan de kant te leggen en met de camping is dat niet altijd gemakkelijk. Het enigste probleem is dat ze een slechte reputatie hebben met het werk volk, ze zetten gemakkelijk mensen buiten, waarom dat weten we niet, misschien te traag... In elk geval we weten nu dat we maandag terug naar Cohn kunnen gaan als alles slecht doorloopt maar we hoppen toch dat het niet zo slecht zal gaan en dat de peren dan ons laatste werk is voor dat we door gaan. We zien dan nog wel hoe lang het daar zal duren en dan zijn we door, we hebben geen vaste dag om te vertrekken.
Het weer is nog altijd prachtig, de zon schijnt en het is warm, niet zo heet als een week geleden maar toch nog veel te warm om in de zon te blijven zitten. En onze was hing toen ook buiten op de foto
Mijn handen zijn een beetje beter maar dat komt van het plukken, en zeker niet omdat ik niets gewend ben. Ik heb aan handschoenen gedacht maar dat lijkt me niet zo gemakkelijk om de appelen (en nu de peren) te plukken. Het kan eigenlijk niet erger dus zo zullen ze blijven tot we stopen met werken.
Dat is het dan, jullie weten alles wat hier gebeurd. Zitten jullie nog in de sneeuw? Het was leuk om iets van Moeke te lezen, een dikke kus aan haar en aan jullie allemaal. Tot de volgende keer.
Voor Elise : Bedankt voor u berichtje, zo veel moeten lachen. Dus wij eten voor het moment salade of pasta want het vlees is zoooo dur. Ik slaap in mijn pyjama zo als altijd en ik slaap links (als je achter de van staat anders rechs he). En wij koken iedereen om beurt. Is dat alles? En ja ik heb mijn rokken mee, maar om te werken is dat niet zo gemakkelijk. Ik wil de fotos zo graag zien van centerparcs vergeet ze niet. Love you too honey.
Heureusement, force m’est donnée de constater que le destin nous a souri, et une fois n’est pas coutume tout semble s’être goupillé à la perfection. Il me faut remonter quelques jours en arrière pour bien comprendre cette histoire, et c’est ce que je vais faire de ce pas si vous me le permettez. En effet, avant que Cohn, prononcez « kone » (oui nous l’appelons par son petit prénom tellement les liens se sont resserrés entre nous) ne nous donne notre première opportunité d’emploi dans sa ferme, nous désespérions de trouver quoi que se fusse. Nous errions donc d’une ferme à l’autre, comme deux âmes en peine, allant de refus en « laissez nous votre numéro » ne donnant que bien peu d’espoirs... Ainsi donc, et c’est précisément là où je voulais en venir, une ferme à qui nous avions donné notre numéro nous a rappelé hier pour nous inviter à participer au pear picking (cueillette des poires) dans leur ferme... Et attention le plus beau reste à venir ! La récolte commence demain et il y a même un camping pour les employés qui ne coute qu’une misère... « Oh lala, mais que ces enfants sont vernis et bénis des dieux » vous direz vous surement en lisant tout cela... Malheureusement il y a bémol à tout ceci (sinon ce n’est pas drôle)! La ferme, où nous nous apprêtons à nous précipiter, tel Ulysse se jetant dans la grotte du cyclope, a très mais alors TRES mauvaise presse au près des pickers... Il semblerait que le sport local pour les patrons soit de remercier sans ménagement, ni autre forme de courtoisie, les pickers (peut être un peu trop lents ?).
C’est donc la peur au ventre que nous partirons demain vers ce nouvel horizon inconnu... Mais après tout, nous sommes ici pour vivre l’aventure ! Alors qu’à cela ne tienne et VIVE L’AVENTURE !!!
Hebben jullie mij gemist? Ik zal jullie dan nog eens op de hoogte houden. Eerst en vooral ik hoop dat jullie een plezante week end hebben gehad in Centerparcs, ik heb natuurlijk aan jullie gedacht toen ik mijn appelen aan het plukken was, met de warme zon op mij maar jullie waren allemaal samen dus ja iedereen had iets
Dus wat nieuws sinds de laatste keer? Het oogst is nu gedaan voor de appelen, toch zeker de appelen die we moesten plukken. Gisteren hadden we al veel minder werk en dachten dat we vandaag dan geen werk gingen hebben. Cohn (onze baas) vroeg ons om deze morgen toch terug te komen .Maar zo goed ging het niet, bijna geen appelen, we moesten ze echt tussen de takken zoeken en ons “bin” wou maar niet vol zijn. Iedereen had de zelfde probleem en dan denk je toch : was ik maar beter blijven liegen. Want dat was dan ook niet de vans, in 4u30 hebben we maar 2 bins kunnen doen maar dan waren de bomen ook hellemaal leeg. Cohn, heel vriendelijke man, heeft ons dan naar een andere boerderij gestuurd waar ze nog volk nodig hadden en zei dat bij hun tegen maandag nog andere appelen klaar zouden zijn dus dat we terug mochten komen.
Maar.... Gisteren belde een boerderij waar we ons nummer hadden gelaten. Die zoeken ook mensen voor peren te plukken, ja na de appelen zijn het nu peren. Wat echt mee valt met de “peren” boerderij is dat je daar kunt kamperen, we betalen dan veel minder dan hier. De bedoeling is dan toch om het meeste geld aan de kant te leggen en met de camping is dat niet altijd gemakkelijk. Het enigste probleem is dat ze een slechte reputatie hebben met het werk volk, ze zetten gemakkelijk mensen buiten, waarom dat weten we niet, misschien te traag... In elk geval we weten nu dat we maandag terug naar Cohn kunnen gaan als alles slecht doorloopt maar we hoppen toch dat het niet zo slecht zal gaan en dat de peren dan ons laatste werk is voor dat we door gaan. We zien dan nog wel hoe lang het daar zal duren en dan zijn we door, we hebben geen vaste dag om te vertrekken.
Het weer is nog altijd prachtig, de zon schijnt en het is warm, niet zo heet als een week geleden maar toch nog veel te warm om in de zon te blijven zitten. En onze was hing toen ook buiten op de foto
Mijn handen zijn een beetje beter maar dat komt van het plukken, en zeker niet omdat ik niets gewend ben. Ik heb aan handschoenen gedacht maar dat lijkt me niet zo gemakkelijk om de appelen (en nu de peren) te plukken. Het kan eigenlijk niet erger dus zo zullen ze blijven tot we stopen met werken.
Dat is het dan, jullie weten alles wat hier gebeurd. Zitten jullie nog in de sneeuw? Het was leuk om iets van Moeke te lezen, een dikke kus aan haar en aan jullie allemaal. Tot de volgende keer.
Voor Elise : Bedankt voor u berichtje, zo veel moeten lachen. Dus wij eten voor het moment salade of pasta want het vlees is zoooo dur. Ik slaap in mijn pyjama zo als altijd en ik slaap links (als je achter de van staat anders rechs he). En wij koken iedereen om beurt. Is dat alles? En ja ik heb mijn rokken mee, maar om te werken is dat niet zo gemakkelijk. Ik wil de fotos zo graag zien van centerparcs vergeet ze niet. Love you too honey.
